Rock Patrol Tour

Zo hier ben ik weer na een lange tijd geen of dramatische wifi.
Moet zeggen dat ik het zelf niet eens gemist heb, even geen social media, maar wilde wel aan sommige mensen laten weten hoe het was en dat alles goed ging.

Ik heb wel weer een schitterend avontuur beleefd, ontzettend leuke mensen leren kennen en ondervonden dat je met weinig middelen een toptijd kan hebben. Ik probeer het van dag tot dag te beschrijven.

Dinsdag 11 oktober werd ik opgehaald om 05.30uur voor het hostel waar ik verbleef. Samen met mij stond er nog 1 iemand buiten te wachten en we raakte aan de praat. Ik wist dat er nog 4 mensen van mijn vorige trip (the great ocean road) meegingen, alleen die sliepen in een ander hotel.
Mark, zo heet die jongen waarmee ik stond te kletsen bleek al snel het zelfde gevoel voor humor te hebben. Naast ons zat Marie-Louise een meid uit Duitsland die uiteindelijk een heel jaar gaat reizen.
Terry onze toeurguide was een gepensioneerde man waarvan ik in het begin dacht dat hij erg nors was, maar later bleek dit totaal niet zo te zijn.

Deze tour staat bekend om zijn lange afstanden en wel soms 7uur per dag in de bus met links en rechts wel een stop bij een National Park.
Er is weinig uitzicht, want je rijdt in een dessert.
Onze groep bestond uit 19 personen en we merkte wel al snel dat iedereen met elkaar praatte en de sfeer er wel gelijk was, wat gek is want normaal is het erg aftastend.
De 1ste stop was in een park vol met rotsen genaamd Walk Alligator Gorge. Het was een leuke wandelling met soms even een flinke klim. Je moest ook uitkijken, de rosten die nat waren , waren erg glad. Na de wandeling van een goede 2,5uur zette we onze weg voort richting de camping.
Spullen uitgepakt, kamers verdeeld en even samen een biertje gedronken.
Rond 19.00uur reden we richting een hele grote heuvel, hier gingen we de sunset bekijken. Super leuk dat mensen uit eigen initiatief bier meenamen, kaasblokjes, stukjes worst, zakken chips. Hier bekeken we de sunset en kletste we wat en vervolgens terug naar de camping voor een bbq.
Tijdens de bbq zei onze tourguide dat hij speciaal vlees bij zich had en iedereen een stukje moest proberen. Het was echt mals en smaakte echt goed, kan de smaak niet echt omschrijven. Wat bleek, was het kangoeroevlees wat we aten haha ! Echt een aanrader.
Helaas was het te koud om buiten te eten en was het niet veroorloofd om een kampvuur te maken.
Na de bbq even afwassen en toen hadden we een spelletjesavond georganiseerd met Jenga, darten, dobbelspellen, echt super gezellig.
Nadeel was dat het te gezellig was en we die nacht om 04.00 eruit moesten en we gingen slapen om 01.00uur.
Voordeel was dat we lange afstanden reden, dus bijslapen in de bus.

Inmiddels was het al woensdag en gingen we richting Cooper Pedy, klein bekend dorpje vanwege hun mijnen en de Opal steen.
Zo’n klein Opal steentje is al gauw wanneer hij de goede kleuren bezit een 17.000euro waard.
Na een lange rit dan eindelijk aangekomen in Cooper Pedy.
We sliepen in stapelbedden in een mijn, echt enorm gaaf (later zal ik helemaal niet slapen, maar volgt nog).
Na alles uitgepakt te hebben was het tijd voor lunch, wraps, salade en veel koffie :-).
Na de lunch even afwassen met zijn allen en toen volgde de rondleiding in de mijn.
Ik persoonlijk vond het niet zo heel interessant, het had ook binnen een half uur gekund, maar ach je kan niet alles leuk vinden.
Daarna gingen we naar een vriend van Terry om kangoeroes te voeren en dit verhaal moest ik toch even kwijt.
In Australie leven de meeste dieren in het wild of in dierentuinen. Peter is een man met een zwak voor kangoeroes en rijdt soms 700km heen en 700km terug om een kangoeroe waarvan hij weet dat deze ziek is en geslacht word op te halen. Als je zag hoe die man met die beesten omging , schitterend, echt alles met zijn hart.
Echter ondersteund de staat zo’n acties niet en dus moet hij alles uit eigen zak betalen en als de staat zegt dat de kangoeroe overgeplaatst word heeft Peter niks meer te zeggen, echt triest.
Het was er wel echt leuk, die dieren voeren. Ze aten gewoon uit je hand, al had Peter wel uitgelegd waar je ze het beste kon aaien, anders had je een klap te pakken :-).
Na de kangoeroes voeren was het tijd voor pizzaparty ! De schalen met pizza’s bleven maar komen haha ! Na 2uur in het restaurant gezeten te hebben besloten we nog een afzakkertje voor de slaapzalen te doen.
Inmiddels was er een andere groep gearriveerd vanuit zelfde organisatie. We stelde ons voor en 1 meid die werkt voor dat kantoor waar ik mijn trip heb geboekt kwam uit Nederland. Ze werkt er nu 5 maanden en ik was de 1ste Nederlander die ze ontmoette tijdens haar werk. Kelly en ik konden dus ook even Nederlands praten, wat ik zelf wel soms eens even fijn vind.
De andere groep was ook erg gezellig en dus werd er aardig wat weggedronken, maaaaaar dag daarna moesten we om 04.00uur ontbijten en om 04.30uur vertrekken.
Totaal niet op de tijd lettend en blijven kletsen bleek het dus al 03.30uur te zijn. Die andere groep kon uitslapen, maar ik niet haha.
Toen ik besefte dat we dag daarna een busrist hadden van weer een 7uur besloot ik maar wakker te blijven en 1 afzakkertje te doen.
Ik moet zeggen dat ik me best fit voelde al lach natuurlijk iedereen in een deuk om de situatie en zelfs Terry zei nog “je bent een kerel naar me hart”, ondanks geen slaap stond ik wel gewoon af te wassen, mee te helpen en helpen backpacks in de bus laden.

Dag 3 stond voor de deur. De dag van weer een 7uur in de bus en we gingen de Australische border over van Zuid naar Noord.
In de bus deden we onderling spelletjes, wat kletsen en vooral de meeste sliepen.
Als ontbijt hadden we bananenpannekoeken, heerlijk en goed vullend om de dag mee te beginnen.
Terry had een microfoon in de bus. Iedereen moest vertellen wat zijn mooiste reiservaring was, lievelingseten etc en ze ging de tijd lekker snel.
Na een erg lange kwamen we aan in echt niemandsland, er was niet eens telefoonsignaal.
Midden in de dessert en we sliepen hier 2 dagen buiten in een swag en slaapzak. Gek genoeg echt warm en comfortabel.
Terry had ons een vrije middag en avond gegeven.
We gingen gelijk naar een zwembad om even van de hitte te ontdoen (35graden). Het was echt heerlijk en verfrissend en Mark had mij als bijnaam JimTom gegeven vanwege blijkbaar een programma wat hij vaak keek over een man die whisky maakt in Amerika en die heet zo.
Gek genoeg ondanks een grote groep van 19personen waren er totaal geen irritaties onderling of groepjes, iedereen kletste lekker met elkaar.
Rond een uur of 16.00uur zijn we naar de supermarkt gegaan voor het avondeten. Wat blijkt, we hebben een chefkok in de groep. We besloten het makkelijk te houden en een rijstcurry te maken.
Het was echt heerlijk en na de afwas even gedoucht en daarna nog even wat gekletst en gedronken en rond 21.30uur lekker naar bed gegaan, want dag daarna weer vroeg eruit 04.00.

We moesten vroeg eruit om de zonsopkomst te kunnen zien in Uluru, hier staat een hele bekende rots die van kleur veranderd, van brons naar felrood als zon erop schijnt.
We moesten ook alles inpakken, want de laatste dag was op een andere camping.
Na half uur rijden bleken we niet de enige met dat idee, echt afgeladen druk. Gelukkig konden we nog wel een goede plek vinden om wat foto’s te maken. Daarna tijd voor een bak koffie in de bus en on the road again.
We gingen een wandeling doen genaamd Kata Tjuta. Dit was best een pittige wandelijk gezien het klimaat en 100.000 vliegen wat er rondvlogen.
De wandeling duurde zo’n 3uur en dat in die hitte, maar genoeg water mee en niet zeuren en gaan :-). Gelukkig hadden we zo’n groep. Geen zeikerds of luxepaarden, scheelt een hoop.
Terry was zo aardig geweest om ijs te halen voor ons voor in de bus terug naar de dessert. Hier ging iedereen direct naar het zwembad om af te koelen en naderhand in te smeren met after sun, sommige zagen uit als een kreeft.
Toen we in het zwembad lagen werd het ineens echt heel donker. Kwam er echt zo’n zandstorm op ons af, iedereen onder water, duurde echt maar 30 seconde. Wel gaaf eens gezien te hebben.
Na het zwembad een douche gepakt en toen gingen we weer naar Uluru, maar nu om de zonsondergang te zien. Geweldig, we namen weer van alles mee zoals toastjes, bier en wijn, kaas. Geweldige view was en bizar dat je die rots compleet zag verkleuren. Daarna was het alweer etenstijd. Spaghetti stond het menu en zoals gister bereidde Thomas het eten.
Het was allemaal zo primitief met kookpitten op gas en roestvrijstalen bekers en borden.
Dat vond ik juist het gave eraan. Dat primitieve, met zijn allen in een kring op de grond liggen, geweldig.

In de ochtend gingen we nog een wandeling maken door een gebied met rotsen en een geweldige views. Was een redelijk makkelijke tocht en dat om 06.30uur, zoals jullie lezen uitslapen zat er niet in.
Na de wandeling gingen we lunchen en toen inpakken en op naar de laatste slaapplek van deze tocht.
Dit was alweer redelijk op weg naar het Noorden. Dit was nog primitiever als de vorige, maar iedereen had er zin in. We waren echt soort van op elkaar ingespeeld als groep, iedereen wist wat die aan elkaar had en dus besloten we de laatste avond een beste ervan te maken, ondanks het hiken de dag daarna. Er werd genoeg alcohol ingeslagen en allemaal dingen om te eten. Als avondeten hadden we tortilla’s. Toch voelde het ook best gek zo’n laatste avond al zouden we wel de dag daarna nog samen zijn.
Terry had als idee dat iedereen een tekening mocht maken als buskoppel op de ramen van de bus en wie won kreeg een prijs. Dit leverde een hoop hilariteit op. Dit voelde Terry wel goed aan, echt een fijne aandoenlijke man.
Na het eten dus kampvuur, muziek erbij en een geweldige sfeer. Het werd uiteindelijk 23.30uur en de dag daarna moesten we ingepakt, ontbeten en al klaarstaan om 06.30uur en geloof me of niet, 06.25uur zaten we allemaal in de bus.

Laatste dag van de Rock Patrol Tour was een mooi begin. 2uur en 45minuten in de hitte hiken, genaamd Kings Canyon. Toch gaf het zoveel voldoening op het einde. Je raakt echt gewend aan vroege opstaan en dan zo’n activiteit. Misschien als ik terug ben toch eens proberen om 08.00uur te gaan sporten :-).
De uitzichten waren weer geweldig, geweldig te zien hoe de natuur zoiets voor elkaar heeft gekregen.
Na het hiken gingen we richting Alice Springs waar onze laatste avond samen, wel voor mij. Ik moet de dag daarna om 05.00uur voor mijn hostel staan voor de volgende tour.
Ingecheckt en wel besloten we te gaan eten bij The Rock, meest levendige cafe in Alice Springs. Buiten Terry zijn rug om hadden we voor hem ginger bier gekocht, dronk hij tijdens het rijden is alcoholvrij, stiften voor nieuwe raamtekeningen, geurzakje en 100 dollar. Ieder had 5doller ingelegd.
Aangekomen in het restaurant, wat overigens voor Australische begrippen erg goedkoop was, namen we plaats aan een grote lange tafel.
Na het 1ste rondje alcohol nam ik het woord en gaf een speech om Terry te bedanken en wat ik niet verwachtte was dat hij volschoot, ook omdat al een andere jongen (wij 2 respecteerde hem enorm en hielpen hem met alles) met zijn cadeautjes aankwam. Hij gaf ons een knuffel en toen hij die 100dollar zag hield hij het niet meer droog. Wat ik al zei, erg aandoenlijke man, veel meegemaakt en hij heeft zoveel lol in zijn werk. Het lijkt allemaal leuk, maar iedere ochtend als 1ste wakker, mee de bergen in, bus rijden voor enkele uren.
Daarna een kipburger met patat gegeten voor 10dollar, omgerekend 8euro.
Na het eten bleven we nog even in de pub hangen en toen kwam voor mij lastigste gedeelte, iedereen gedag zeggen.
Met sommige bouw je echt een band op of heb je heel veel gemeen. Het hoort er nu eenmaal bij.
Bij het hotel nog wat biertjes gedaan met wat mensen en rond 01.00uur gaan slapen want de wekker ging om 04.00uur.
Dit verslag typ ik nu trouwens vanuit de bus naar Darwin, mijn volgende tour. Zodra ik internet zet ik deze blog online, rest volgt later :-).

Groetjes Tom